Naast de liefde in Armands hart, groeide woede. Een woede die op bepaalde momenten zijn ziel beheerste, die hem in zijn macht nam. Dan zonderde hij zich af van iedereen en trok hij de bergen in naar de enorme kloof, de Canyon van Verdon. Daar schreeuwde hij zijn woede uit naar de wereld, alleen de wereld hoorde hem niet. Zijn stem werd meegenomen door de wind die door de Canyon waait. Armand moet leven met het feit dat zijn vader door een onbekende op gruwelijke wijze is vermoord. Hij hoort vaag iets over de achtergronden, maar krijgt er nooit helemaal vat op. Zijn oom Alex, eens zijn grote beschermer, heeft er ook mee te maken. Maar ook diens rol blijft onduidelijk. Hij vindt troost en steun in de armen van zijn grote liefde, Tamar. Een vrouw waar menigeen bang voor is, maar ze brengt Armand tot zijn ware zelf. In dit spannende verhaal, vol verwikkelingen, wordt langzamerhand duidelijk wat de hoofdpersonen beweegt en drijft. En hoe zij een speelbal dreigen te worden van de machtigen die in het verleden hun strijd gestreden hebben. Wim Beunderman toont zich in zijn debuutroman een getalenteerd verteller. Hij weet de aandacht moeiteloos vast te houden en zet een ingenieus verhaal vol passie en verdriet neer.